دیکسی دین

در این که او بهترین بازیکن تاریخ تافی هاست هیچ بحثی نداریم، بهتر است اگر میخواهیم موضوعی برای بحث پیدا کنیم، یه نگاه به دستاورد های این بزرگ مرد انگلیسی بیاندازیم. او در 433 بازی که برای اورتون به میدان رفت 383 گل به ثمر رساند. او در دهه 1930 کاپیتان تافی ها بود و موفقیت های زیادی رو با این باشگاه در دسته دوم، دسته اول و همینطوری FA Cup بدست آورد. اما چیزی که از او یک ابر قهرمان ساخت این بود که او توانست در یک فصل لیگ برای اورتون 60 گل به ثمر برساند! رکوردی که در سال 1928 بوجود آمد و هرگز شکسته نشد و به نظر هم نمیرسد که شکسته شود.

او در سال 1925 با مبلغ 3 هزار پوند از ترنمر رورز (Tranmere Rovers) خریداری شد و در اولین فصل حضورش برای تافی ها در لیگ 32 گل را به ثمر رساند که تنها 6 گل با رکورد تعداد گل لیگ برای تافی ها که در اختیار بازیکن پیشین اورتون  -یعنی برت فریمن- بود، فاصله داشت.

اما در تابستان 1926 بود که رویای پیشی گرفتن از این رکورد تا مرز نابودی پیش رفت، زمانی که دیکسی به علت تصادفی که با موتور سیکلتش کرد قسمتی از جمجمه و فکش شکست.

زمانی که در جشن توماس کیتس که یکی از جشن های سنتی باشگاه اورتون است گفته شد که: "پزشکان آن زمان از ترس از دست دادن دیکسی برای چند ساعت زنده بودنشان را فراموش کردند! زنده موندن دیکسی آنها را شگفت زده کرد، زمانی که دیکسی به طور کامل از مصدومیت ریکاوری شد، پزشکان گفتند که او هرگز نمیتواند دوباره به بازی کردن بپردازد." اما او دوباره به بازی کردن برگشت و همچون یک داستان دراماتیک هواداران را غرق در شور  و احساس کرد.

سریع، زرنگ و چابک. او در خط حمله بهترین کیفیت ممکن را ارائه میداد، بدون شک در ضربات سر و توانایی های هوایی بی رقیب است.

توانایی های سر زنی فوق العاده او باعث شد که افراد حسود بگویند که این توانایی به خواطر این است که جراحان در عمل جراحی نجات دهنده جانش، قطعه ای فلزی در سر او قرار داده اند! این داستان البته که چرند است ولی نشان دهنده این است که چجوری موفقیت دیکسی در اذهان عمومی ریشه کرده و شایعات زیادی در این باب بوجود می آمده است.

رکورد خارق العاده او در فصل 1927-28 زمانی بوجود آمد که دیکسی در هر 9 بازی اولیه لیگ موفق به گل زنی شد که شامل زدن 5 گل در یک بازی خانگی به منچستر یونایتد در پیروزی 5-2 تیمش میشود.

در کریسمس او تا نیمه های هدفش جلو رفته بود، او گل های 41 ، 42 و 43مش را در تساوی 3- 3  با لیورپول در آنفیلد بود. اما هیچ تیمی موجب ترمز این ماشین گلزنی نمیشد، تنها 17 گل نیاز داشت تا به این هدف غیر ممکن برسد. بعد دوبل کردن در برابر دربی، بلکبرن، شفیلد یونایتد و استون ویلا و همینطور زدن 4 گل در برنلی این رکود چشمگیر را  بیشتر و بیشتر به سمت برآورده شدن سوق میداد.

اما ناگهان دیکسی در ورزشگاه Turf Moor (ورشگاه برنلی) مصدوم شد و مجبور به ترک زمین شد، پزشکان او را برای بازی در هفت روز آینده منع کردند. او تنها به بازی آخر فصل در برابر تیم افسانه ای هربرت چپمن-آرسنال- میرسید، اما برای رسیدن و ثبت آن رکورد نیاز به هتریک داشت. توپچی معروف آرسنالی ها که در خط دفاعی قرار داشت یعنی چارلز بوچان اصلا دوست نداشت که در آخرین بازی پیش از بازنشستگیش، این بازی را ببازند ولی این غیر قابل انکار بود که آن روز، روز دیکسی بود.

یک ضربه سر و یک پنالتی او را همتراز با رکورد جرج کمسل قرار داد اما هرچقدر به پایان بازی نزدیک میشدیم، تیک تاک ساعت تدایی گر شکست هدف دیکسی بود. تنها 5 دقیقه به پایان بازی مانده بود هیچکس دیگر از دیکسی انتظار گلزنی نداشت. یک شوت از راه دور و به سمت دروازه آرسنال،توپ در آسمان بود که ناگهان دیکسی یه آسمان پرید و با یک ضربه سر جادویی توپ را به تور دروازه آرسنال چسباند.

ما ممکن است سر و صدا ها و انفجار ها زیادی را شنیده باشیم اما باور کنید موج انفجاری که بعد از گل سوم دیکسی بوجود آمد، کر کننده ترین صدا بود. دیکسی بلاخره توانست آن رکورد را بزند و بزرگترین افتخار و البته مانگارترین افتخار دوران فوتبالی اش را بدست بیاورد. اورتون در آن فصل (1928) قهرمان لیگ شد.

دیکسی که کاپیتان تیم اورتون شده بود  در فصل 1932 توانست در 38 بازی لیگ، 45 گل به ثمر برساند و همینطور توانست در سال 1933 قهرمانی FA Cup را در ومبلی برای تافی ها به ارمغان بیاورد.

برای کسی که نامش مترادف با تاریخ اورتون میباشد این امر نیز قابل ذکر است که او چند دقیقه پس از سوت پایان دربی مرسی ساید در سال 1980 و در ورزشگاه گودیسون پارک، چهره در نقاب خاک کشید.